Voorleesbende 21-11-2019
Net als (bijna) iedereen probeer ik mijn steentje bij te dragen aan de maatschappij. De meesten doen dit door te werken en zo belastingen te betalen. Ik geef gratis voorstellingen, schreef een boek en geef tips aan lotgenoten. Alles wat ik hierdoor ‘verdien’, gaat naar FARA… Om een beetje ‘mee’ te zijn heb ik de look en feel van mijn site aangepast.
Ook lees ik voor in lagere schooltjes met de VOORLEESBENDE. (De Voorleesbende is een groep (jong)volwassenen met een handicap of chronische ziekte en vooral een passie voor lezen. Ze komen met plezier naar je school of organisatie om voor te lezen aan kinderen tussen 3 en 12 jaar.)
Via mail kreeg ik de opdracht: voorlezen voor twee klasjes, het eerste en het tweede leerjaar. Ik dus naar de bib en daar begon de stress :). Keuze tot en met! De bibliothecaris zocht mee naar een grappig boek met een levensles. Na een uurtje lezen, kijken en vergelijken koos ik het boekje DRAAP. Een verhaal over vreemde dieren, anders maar bijzonder…en dat is beter dan perfect.
Ik ben geen kenner ter zake maar dat leek mij het ideale verhaal om te vertellen als andersvalide. De week erop oefende ik de teksten in de trein naar Antwerpen (iedereen in de wagon moet gedacht hebben dat ik -naast een fysieke- ook een mentale beperking heb).
Omdat ik niet duidelijk praat scande Danielle de prentjes in. Ik zou alles op groot scherm tonen, zo konden de kindjes beter volgen en moest ik de bladzijden niet zelf omdraaien.
Frederieke, een volger tijdens de Handbikechallenge 2, kwam mij en Aiki ophalen. Na véél file op de A12 arriveerden we net op tijd. De ontvangst was hartelijk en nadat we snel een broodje binnen staken, namen we de lift naar ‘onze’ ruimte. Daar lagen matten klaar voor een scherm, de beamer en pc stonden klaar. Al snel bleken er technische problemen te zijn en moesten we het zonder projectie redden.
De kindjes arriveerden en gingen braafjes op de mat zitten. Voor de eerste keer ooit bij een presentatie begon ik zonder zenuwen. Tijdens het voorlezen draaide Frederieke de bladen om en toonde ik de tekeningen. Ik kende ondertussen het boekje vanbuiten wat uiteraard hielp. Op het einde stelde ik inhoudsvragen die goed beantwoord werden, ze hadden dus opgelet!
Dan was het Aiki-tijd… Ik toonde wat ze kan en hoe ze mij helpt. Achteraf mochten ze vraagjes stellen.
De tweede voorstelling ging nog beter. De lesuren vlogen voorbij. Eenmaal terug in de leraarskamer bleek dat al onze voorlezers huiswaarts keerden met een voldaan gevoel (en een doos chocolade truffels).
Dank je PiusX en tot volgend jaar!