miserie

terug naar af

Alles leek beter, ik had terug zin om te trainen, maar dit was van korte duur. Dankzij mijn moeder ben ik naar een neurologe in Bornem geweest (ik was zelfs zo moe dat naar het ziekenhuis bellen teveel energie vergde) De eerste keer kreeg ik een medicijn (Sifrol) tegen rusteloze benen. Dit werkte even, en ik sliep beter. Bij de tweede consultatie zag ik er niet goed uit. Dat zorgde ervoor dat de dokteres de ernst van de zaak inzag. Na een lang gesprek schreef ze me Lyrica voor. Dit is een anti-epileptica en blijkbaar ook dé oplossing voor de spanning in mijn benen waar ik al jaren last van heb!

vrijgezellen

Ondertussen heb ik niet stil gezeten, ook al sliep ik soms in stukken van 10 minuten. Mijn goede vriend Koen, die eveneens PAB-assistent is, had nog een vrijgezellenfeestje tegoed omdat zijn trouw midden de coronaperiode viel. Als getuige moest ik dit organiseren. Het werd een gezellig weekendje met de vrienden. Omdat ik mezelf had voorgenomen om elke week 100 km te fietsen, ben ik na het weekend doodmoe maar volhardend op de rollen gekropen… Noemen ze dat autisme?

Weekend zee

Mijn nicht en ik wilden samen op vakantie gaan. Maar we keken op tegen de rompslomp die het organiseren ervan met zich meebrengt. Ik kan zomaar niet even zelfstandig in mijn bed kruipen, laat staan op het toilet. Daarom zijn we op zoek gegaan naar een locatie met een tillift zoals bij mij thuis. We vonden dit in De Panne. Dat dit gebouw aan de zee stond, was mooi meegenomen!

Fietstocht

U/Turn organiseerde een fietsvierdaagse vanuit Ranst naar Mol. Ik kon onmogelijk zo lang mee gaan. Mijn hondjes zouden me te lang moeten missen en ik had reeds enkele afspraken ingepland staan. Ik besloot om de eerste dag mee te fietsen. Er stond 50 km op de planning. Dat is gelukt maar ik was wel redelijk leeg bij aankomst.