ParaPanne en de val te veel…

Hans DG had me vorige maand uitgenodigd voor de ParaPanne, een wielerwedstrijd voor andersvaliden in De Panne. Aangezien ik een adresje van een aangepast appartement met tillift zoals bij mij thuis heb in De Panne, maakten mijn nicht, neefjes, ikzelf en de hondjes er een vakantie van.

Op donderdag kwamen we toe en vrijdag was de wegrit. Ik mag niet te veel vergelijken, maar Jonas VDS heeft de 74 km afgelegd met een gemiddelde van meer dan 38 km/uur. Hij is natuurlijk minder gehandicapt dan mij en rijdt in een andere categorie, maar toch…

Hij leeft ook echt voor zijn sport en woont speciaal daarvoor in Lanzarote. Na de wedstrijd gingen we even naar hem en ook al zijn we vrienden, toch was ik een beetje starstruck .

Zaterdag kwamen enkele vrienden langs die ik al jaren ken van het skiën vroeger.

Een gezellige namiddag met veel eten en drinken en als hoogtepunt een ritje op het strand met mijn PABS. (Een fancy motortje dat aan mijn rolstoel vastgehangen wordt.) Ik plaats hier een filmpje; de snelheid lijkt heel onverantwoord, maar ik heb op voorhand een testrit gemaakt om de putten te kunnen vermijden.

Dat brengt ons naadloos bij het tweede deel van mijn titel. Terug thuis ging ik nog een toertje maken met de honden door een veldbaan. Ik kon een put niet ontwijken en viel omver met mijn aankoppelhandbike. De laatste tijd ben ik al ontelbare keren gevallen, het was altijd zonder erg, maar deze keer lag er een steen in de graskant die ik raakte met mijn schouder. Ik had direct door dat er iets mis was. Ik nam mijn gsm om mijn moeder te bellen toen ik een auto hoorde. Die mensen hebben me rechtgezet en terug thuis ging het rechtstreeks naar de spoed.

Er is geen breuk, maar de ligamenten zijn uitgerekt. Het enige waar ik aan kon denken vanaf de val is dat ik donderdagmorgen op vakantie vertrek. Zou dat wel mogelijk zijn?… ’s Avonds lukte het wonderwel om in bed te geraken met de lift die mij opheft door te ondersteunen onder mijn armen. Tijdens de nacht heb ik niet zoveel geslapen. Even draaien is immers niet mogelijk. Vanmorgen lukte het mij al een beetje mijn arm te gebruiken. Het komt dus waarschijnlijk wel goed.

Nu mag de pech wel stilaan stoppen. Eerst kon ik niet mee naar Lapland, dan herpakte ik mezelf om te trainen voor een marathon. Die eindigde in mineur met een lekke band. Ik probeerde een mooi grafiekje te behalen op Strava (zie foto hieronder).

Dat is mislukt met de eindstreep in zicht door mijn val en nu lijkt mijn vakantie ook nog aan een zijden draadje te hangen.

Gelukkig komen er nog een paar leuke dingen aan: BBQ’s, festivalletje, rondtocht door Nederland en zoals het er voorlopig uitziet…Barcelona!

Buenas noches!