Blowkarten

Lang geleden was waterskiën mijn ding. Ik volgde elke initiatie in België. Zo leerde ik Ben De Bruyne kennen. De wereld van de actieve gehandicapten is blijkbaar klein, want sindsdien zagen we elkaar regelmatig: bij het handbiken, bij U/TURN, bij Onafhankelijk Leven… En nu ook bij het blow karten. Ben organiseerde met zijn vzw Piekernie een initiatie zeilwagenrijden op het strand van De Panne. Ik belde om me in te schrijven want 15 jaar geleden vond ik dit een superleuke sport. Wind, water en snelheid: dat is echt iets voor mij! Aan de telefoon raadde Ben me aan om met een duokart te rijden. Een lesgever zit dan naast jou en stuurt terwijl jij het zeil aantrekt en vice versa. Ik vertelde dat ik het vroeger vrij goed beheerste en dat ik toch graag alleen zou proberen. Maar volgens Ben was het zo moeilijk dat het zelfs voor hem juist lukte om alleen te rijden. Met een beetje schrik en gepakt met heel veel riemen en kussens vertrokken Annelies en ik richting De Panne. Aangekomen bij de groep, was ik zoals meestal het meest hulpbehoevend dus ik zei tegen de lesgevers dat ik waarschijnlijk in een duokart moest, maar dat ik graag eerst solo wou proberen. In de kart bleek dat je met je linkerhand moest sturen door een hendel naar voor en achteren te bewegen. Met je rechterhand moest je dan de koord aanspannen van het zeil. Al de rest kon gewoon aan het zeil trekken met 2 handen en dan eventjes sturen. Ik kon onmogelijk mijn stuur loslaten en de koord aantrekken met 1 hand ging niet, omdat je telkens 2 handen nodig had om het touw te verpakken. Na een kwartiertje had ik een manier gevonden: ik stak de koord tussen mijn tanden en verpakte zo. Het ging super goed! Tegen het einde was ik moe, maar van mij had het gerust nog wat langer mogen doorgaan. Achteraf zorgde Annelies dat ik terug droge kleren kon aandoen. Volgens de organisatoren was ik bij de snelste 3. Dat smaakt naar meer! Alleen jammer dat we zo ver van de zee wonen. Volgend jaar ga ik sowieso terug!