Terug in vorm!
Vorige keer heb ik gesproken over een fotoshoot voor de toegankelijkheid van de Scheldeland route. Ondertussen is de folder uit en kan ik hier enkele foto’s posten:
Eind februari zijn we met enkele mensen van U-turn samen gekomen voor een weekendje wandelen in de Kempen. Daar hebben we plannen gemaakt om mee te doen met een marathon bij mij in de buurt. De trainingen op de weg zijn traag op gang gekomen door het slechte weer maar momenteel begint alles goed te lopen. Een beetje getraind zijn is een leuk gevoel: niet enkel het fietsen verloopt beter, maar ook de dagdagelijkse activiteiten. Mooi meegenomen is dat mijn lichaam terug strakker wordt en de kracht toeneemt.
Lotgenote Els uit Sint-Truiden vroeg me of ik niet op bezoek wou komen tijdens de bloesems. Op 12 april kwam het uit en we fietsten 20km door de boomgaarden. Jammer genoeg waren we nog net te vroeg voor de meeste bloesems en was het soms aan het regenen.
Die 20km werden echt zwaar, zeker omdat ik de dag daarvoor nog gefietst had. Dat was trouwens de eerste buiten training voor de marathon en het was heel teleurstellend. Die avond sliep ik bij Leen, een vriendin van U-turn en ik was er mentaal niet zo goed aan toe door de slechte training. Die Nacht heb ik niet geslapen omdat ik op een luchtmatras lag en ik toch wel de luxe van thuis miste. Thuis kan ik immers veel zelf maar op een ander merk ik pas echt hoe gehandicapt ik ben. Gelukkig zijn vanaf dan de trainingen alsmaar beter en beter gaan verlopen..
Zondag is het D-day: Ik doe mee met ’the great breweries marathon’. Gezien ik van thuis uit vertrek staat er 60km op het programma… Als je ziet dat mijn trainingen maximaal 30km lang zijn kan het nog een spannende dag worden. Vandaag en morgen staat er eigenlijk niets op het programma buiten rusten. Op zo een moment merk ik wel dat de dagen lang duren, met andere worden zonder sporten of mijn hondjes zou ik me heel hard vervelen.
Vorige vrijdag mochten Mathias en ik mee op een boottocht op de Schelde georganiseerd door het Palingfestival. Het was wel een keertje geweldig om mijn vaste trainingsparcours van op het water te zien. Tijdens de middag waren er belegde sandwiches voorzien. Ik weet al jaren dat ik die eigenlijk niet mag eten. ik vermijd immers lactose en gluten. Een sandwich is eigenlijk de perfecte combinatie van die 2. Diezelfde dag had ik geen last en ik dacht dat dat te wijten was aan het feit dat ik terug in conditie begin te raken. Die avond ging ik nog naar de Nekka-nacht en ’s nachts heb ik niet veel geslapen (het was niet enkel laat, maar die nacht kreeg ik ook last van spanning in mijn benen)
Op zaterdag moest ik na mijn training gaan eten bij mijn neef. Daar aten we zelfgemaakte pizza en IJskreem, weer gluten en lactose dus. Op verplaatsing let ik daar niet op, en normaal gaat het over als ik nog beweeg voor het slapen. Deze keer dus niet… Die nacht en de 3 dagen daarop volgend heb ik geen aangename tijd gehad. Ik ben blijven ‘doorleven’ maar er was geen coördinatie en ik moest ook altijd heel nodig plassen. Ik was zelfs een paar keer net te laat. Dinsdag op training is het opgelost geraakt, gelukkig maar. Vanaf nu ga ik dus nog meer op mijn voeding letten maar ze mogen niet overdrijven ook. Er moet meer in het leven zijn dan enkel training en gezondheid 🙈