Wintermaanden
Oktober stond in het teken van pijn. Door mijn spitsvoeten komt alle druk van mijn benen op mijn kleine teentjes. Daar ontstond zo een eeltplek. Ik zocht naar heel veel verschillende manieren om die druk weg te nemen. Ik stelde zelfs voor aan enkele dokters om mijn voeten te amputeren, omdat ik ze toch niet gebruik. Constante pijn kan een rare raadgever zijn dus.
Begin november hebben we mijn rolstoelkussen verlengd, zodanig dat mijn knieën mooi ondersteund zijn. Tijdens de pedicure werd de eeltplek weggesneden en eigenlijk is de pijn nu zo goed als gedaan. Dankzij Joris, de vader van een vriend, loopt het extra kussentje op een railtje zodat ik het eruit kan schuiven als mijn benen niet onder tafel zouden kunnen (bijvoorbeeld op restaurant).
In november ben ik heel veel gaan praten in scholen wat toch een goed gevoel gaf. Ik heb dan wel geen schroom om te praten voor een klas, maar dat is niets in vergelijking met Michaël Gijsels. Hij is momenteel 36 jaar en door een ongeluk in 2017 brak hij zijn nek. Ik ben naar zijn theatervoorstelling ‘Fractie van een seconde’ geweest. Het was een pakkende ervaring over verkeer, alcohol, gsm-gebruik… Maar vooral over de impact van een verkeersongeluk. Niet alleen op jezelf, maar op gans je omgeving. De voorstelling was niet enkel bedoeld om je wakker te schudden, maar ook om te tonen wat wel haalbaar is. Zijn manier van mensen entertainen is zeker inspirerend. Een aanrader voor iedereen! Toen ik er thuis over begon, bleek dat mijn nichtje de voorstelling ook al gezien had met haar klas.
Na 7 jaar en bijna 500 km wekelijks te gaan stappen in Antwerpen heb ik het eigenlijk wel gehad. Ik had dat gevoel al een tijdje, maar nu Shobhan (PAB die op maandag komt) er binnenkort mee stopt, was het de ideale moment om te zeggen dat ik verandering nodig heb. Maandag 8 december zal de laatste keer zijn.
Ondertussen hangen de activiteiten heel hard af van het weer. Ik ga zoveel mogelijk langs mijn vishuisje om te gaan gooien (werpen met kunsthaas). Qua coördinatie is het echt wel een hele goeie oefening. En er is natuurlijk ook altijd de kans om iets te vangen, al is die kans wel heel klein. Als het regent, ruimen we dingen op, maken we een TikTok-receptje of iets dergelijks.
Sinds vorige week maandag ben ik begonnen met mezelf te herpakken qua sporten. Het was nodig, maar als je ziek bent of je hebt pijn is de goesting ver te zoeken. Het slechte weer is voor mij perfect om te trainen op de rollen, omdat je eigenlijk een beetje verplicht wordt om binnen te blijven. En oh ja, ik ga ook buiten met de honden. Regen of niet! We vertrekken nu se, saluukes :-)!