Hoog bezoek

Een tiental jaar geleden kwam ik regelmatig in de krant. Roy had zo’n artikel gelezen en aangezien hij zelf ataxie van Friedreich heeft, nam hij toen contact met mij op. Ik woonde toen nog in de chalet en hij kwam toen toe met zijn auto, stormde de trappen op en vertelde mij over zijn leven en zijn dromen.

Op de vraag wat hij moest doen om de ziekte tegen te houden, antwoordde ik toen: ‘zoveel mogelijk sporten. Hij nam dit wel heel erg letterlijk, want deze zaterdag kwam een half Jerommeke binnen gerold bij mij. De transformatie was enorm…

wtf

Hij kwam aanrijden met zijn aangepaste auto en deed alles volledig zelf, ook zijn fiets in elkaar steken. Dit verhaal is dus eigenlijk wel een verhaal van hoop. Hij is misschien achteruit gegaan qua wandelen, maar de spraak is nog altijd volledig hetzelfde en hij is ondertussen 20 kg bijgekomen… En dan heb ik het niet over vet.

ik nam de aankoppel en eenmaal onderweg ging het naar de boerderij waar er opnames van ‘Nonkel Jef’ gedraaid zijn (de vloekende oude boer die niet zo goed hoort). De afleveringen zijn de favoriet van Roy. Hij was dan ook enorm blij dat we binnen mochten om te poseren voor de boerderij.

Roy is dan misschien wel 10 jaar jonger dan mij, maar het deed wel eens goed om een hoopvol verhaal te horen. Vandaag heb ik dan ook de tuinslang voor de bewatering van mijn planten gelegd – iets wat ik al 3 jaar aan het uitstellen was. Trouwens, met de rit van Roy erbij zit ik aan meer dan 110 km deze week. Ik ben terug aan mijn conditie aan het werken en het begint eindelijk zijn vruchten af te werpen.